a phone interview at Manchester University

O matko! Jak ja się cieszę, że mam to za sobą!!!

Stresowałam się niesamowicie. Postanowiłam wybrać rozmowę 17 stycznia niż 24 w sumie z dwóch konkretnych powodów:
1) żeby mieć to za sobą jak najszybciej
2) żeby im pokazać, że mi zależy na najszybszym kontakcie i że 'się nie boję'

I naprawdę cieszę się, że mam to za sobą. Jestem trochę zła bo nie dałam z siebie 100 %.

Generalnie mięli się ze mną skontaktować po godzinę 1 pm uk time i tak już od 12:45 sobie czekałam przy telefonie! I nic, nic, nic. Aż tu nagle się zrobiła 1:45 i zadzwoniła sympatyczna kobieta!
I sobie rozmawialiśmy zadała mi kilka pytań dotyczących mojego personal statement oraz dlaczego chcę studiować ten kierunek, dlaczego Manchester University, czy nie będę miała problemu z zaaklimatyzowaniem się w UK, co chcę robić na trzecim roku, czyli roku abroad i po skończeniu studiów. Opowiedziałam jej trochę o mnie i o moich planach na przyszłość. Byłam strasznie zestresowana i o dziwo zamiast odpowiadać zdawkowo, buzia mi się nie zamykała, przestałam zwracać uwagę na jakąkolwiek gramatykę  I nagle zapytała mnie czy ja mam jakieś pytania!? O tym nie pomyślałam i szczerze nic nie wymyśliłam! Aaa trochę głupio wyszło, że nie miałam żadnych pytań. Grzecznie się pożegnałyśmy, przeprosiła mnie za opóźnienie oraz powiedziała, że wyniki powinnam dostać w przyszłym tygodniu.
Cudu się nie spodziewam. Będę się ogromnie cieszyć jeśli otrzymam conditional offer, jeśli jedank się nie uda, no to cóż muszę żyć dalej i nie mogę się załamywać. Cieszę się, że mam to za sobą i moje emocje choć trochę ochłonęły. Resztę zostawiam w rękach losu.

Dzisiejszy obiad...

Po dzisiejszym dniu myślę że +50 pk do mojej odwagi. Za spróbowanie tego egzotycznego dania i za przejście w jakiś tam sposób tego interview. Ufff